RAGE (ÖFKE) Eylül 1977 KİTAP İNCELEMESİ

Karakterler:

Ana karakter: Charlie Decker

Mekan:

Placerville Lisesi

Konu:

Okuduğu lisenin kendi sınıfındaki arkadaşlarını rehin alan bir lise öğrencisinin orda yaşadığı bir kaç saati anlatan bir psikolojik gerilim.

sayfa sayısı : 170

RAGE HAKKINDA ÖNEMLİ BİLGİLER:

* Bu kitap Stephen King’in takma adıyla (Richard Bachman) piyasaya sürüldü.

*Kitap , Richard Bachman adı altında diğer bir kaç romanla birlikte “Bachman Books” içeresinde yayınlandı. Âmâ artık yeni baskılarda yayınlanmıyor

*Bu kitap yayınlandıktan 1 yıl sonra gerçek hayatta buna benzer bir girişimde bulunmak isteyen bir öğrenci arkadaşları tarafından etkisiz hale getirildi. Daha sonraki zamanlarda buna benzer girişimler birbirini kovaladı

* Bu kitap okullarda şiddet olaylarını arttırdığı gerekçesiyle uzun zamandır basılmıyor. King de buna onay vermiş durumda. Hatta “bu iyi bir şey ve ben bu saldırıların bir parçası olmak istemiyorum” diyerek tartışmalara da nokta koydu.

*Charlie'nin çocuklukta yaşadığı şiddet dolu hayatın onu ne hale dönüştürdüğünü anlattığı hikayelerle anlıyoruz

ÖNEMLİ ALINTILAR:

*Kelimeler kafamda yeşil yeşil yankılandı. Sanki çok derinlerdeymişler gibi. Çok derinlerdeki köpek balığı kelimeler... dişli kelimeler...beni yiyecek kelimeler. Dişleri, gözleri olan kelimeler.

*Beni neyle suçluyorsa, onu aynı şeyle suçlamıştım. bunun altından kalkamamıştı. Belki bu okuldaki yedi yılımı noktalarken uygar davranmamızı, el sıkışmamızı okul gazetenin bir eleştirisiyle sohbete son vermemizi bekliyordu. ama her şeye ragmen... hatta Bay Carlos'a yaptıklarıma rağmen, benden mantıksız bir davranış beklememişti aslında. Böyle şeyleri dolabına kilitlerdi insan. Karısına asla göstermediği açık saçık dergilerle birlikte.

*Sorunlu çocuklara davranış derslerinde, günün birinde kişiliğine saldıracak bir çocukla karşılaşabileceği söylenmemişti ona.

*Huzur değildi benim aradığım. O noktayı ya geride bırakmıştım ya da hiç ulaşamamıştım. Tek istediğim farkıma varılmasıydı... Birinin gelip durduğum yere, ayaklarımın çevresine sarı bir karantina çemberi çizmesiydi.

*Islık çala çala merdivenlerden indim. Kendimi harika hissediyordum. Bazen öyle olur. Her şey berbatken, zihniniz hepsini çöp poşetine atar, bir süre için çıkıp Florida'ya tatile gider. Başınızı geriye çevirip yaktığınız köprüye bakarken, elektriksel bir duygu, "Ne var yani!" Diye sesleniverir size.

*Aynanızın arka tarafındaki o karanlık yüz. O yüzün beyni, usturanın, duanın, mantığın, evrenin adını hiç duymamıştır. Aynayı yan tutarsanız, arada suratınızın sola kaçan aksini görürsünüz. Yarı deli yarı akıllı. Gökbilimciler aydınlıkla karanlık arasındaki o çizgiye "terminatör" diyor. Yani... bitirici.

*Yüksek bir kayadan gelen intihar nasıl acaba? Herhalde çok aklı başında bir duygudur. Belki de o yüzden aşağıya kadar hep bağırırlar.

*Sesinde korkunç bir kaygı, korkunç bir ağırlık vardı. Bir an ona acıyacağım geldi. Ama bu duyguyu hemen ezdim. Poker masasında büyük oyun oynamak gibi bir şeydi bu. Karşımdaki adam oyunun başından beri hep kazanan biriydi. Önünde fişlerden oluşan kulenin yüksekliği neredeyse bir mile varacaktı. Birden kaybetmeye başlamıştı. Azar azar değil, koca koca kayıplar. İnsan adamın çökmekte olan imparatorluğuna acımak istiyordu. Ama o duyguyu bastırıp adamı ezmek şarttı. Yoksa gözünüze yumruğu yerdiniz.

*Gergin miydi çadırın bezi? Herhalde gergindi. Babam kurmuştu o çadırı. Ne yapsa gergin yapardı. Hiçbir şeyi gevşek bırakmazdı.

*Duygularını dibine kadar eşeleyip kendisine gösterseniz bile, herhalde, " Ben senden kendi iyiliğin için nefret ettim." Deyip işin içinden çıkardı.

*Geçmişinizi kusunca eğer şimdiki zaman daha beterse, kusmuklardan bazıları enikonu lezzetli görünebilir.

*İnsanı yalnızlığa iterler, ağlamaya hazır hale getirirler. Bir an uzaklaşsınlar diye her şeyi feda edecek duruma sokarlar. Elimizde ne var? Gerçekten, nemiz var? Korku içinde şişko adamlar gibi bir zihin, otobüs garajında ya da lokantada gözlerimizle karşılaşıp sonra ilgisizce kaçan bakışlar. Uyanık yatar, kendimizi değişik beyaz şapkalar giymiş olarak hayal ederiz. Modern psikiyatriye dayanacak kadar sağlam bekaret mi bulunur.

*Yanılmak insanca bir şey, ama bağışlamak ilahi bir şey. Buna içtenlikle inanırım.

*Birinin sorumluluğunu taşırsanız bir süre sonra o insandan nefret edersiniz.

*Zeki kızlar biraz sıkıcı olurlar.-

Güzel kızların iyi aslan terbiyecisi olduğu da dikkatimden kaçmamıştır. Hem bence Buck Thorne en büyük seks zevkini maçlardan alanlardandı...

- Bakire olmak zeki olmak gibi bir şey.

*İnsanlar seni parçalıyor, mesele bu. İzin verdiğin anda seni kemiriyorlar. Domuz" un dediği gibi. Seni aşağıya, kendi düzeylerine çekip kirletmek istiyorlar.

*Gözlerimin önünde yüzlerce hayal oynaştı. Rüyalardan parçalar, gerçeklerden parçalar. Bunları birbirinden ayırmak imkansızdı. Delilik demek dünyanın dikiş yerlerini göremez olmak demek.

*Besbelli hepimizde bir çizgi var. Net bir çizgi. Bir gezegenin karanlık tarafını aydınlık tarafından ayıran çizgi gibi. Sanırım ona terminatör diyorlar. Uygun bir kelime. Çünkü bir an fıttırıyorum. Bir an sonra soğukkanlılığıma yeniden kavuşuyorum.

*Belki çocukların her dayağı, her azarı hatırlaya hatırlaya büyüdüğünü unutmuştu. Büyüyünce babalarını çiğ çiğ yemek istediklerini de unutmuştu.

*Beş yaşındayken canınız yanarsa kocaman sesler çıkarırsınız. On yaşındayken sessiz ağlarsınız. Ama on beşinize geldiniz mi, kendi içinizdeki acı ağacından zehirli elmaları yemeye başlarsınız. Bu vestern türü bir aydınlanma. Çığlıklarınızı bastırmak için yumruklarınızı ağzınıza sokarsınız. İçiniz kanar.

FİLM İNCELEMESİ:

Hikayenin yabancı yapım bir filmi bulunmamakta.

Türk yapımı ''Bana Şans Dile'' filmi hikaye ile çok benzer bir konuya ve akışa sahip . Film 2001 yılında vizyona girdi. Senaryosu ve yönetmenliği Çağan Irmak'a ait.

Film linki:

https://www.youtube.com/watch?v=QYqWyC-PaR8